เพื่อความแน่ใจ ฉันจะต้องจัดการกับปฏิสัมพันธ์ทางออนไลน์เพียงอย่างเดียวกับนักเรียนกว่า 300 คน แต่โชคดีที่ฉันเปลี่ยนมาใช้การบรรยายเสมือนจริงเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา แน่นอนว่าฉันจะต้องยกเลิกการเดินทางและการประชุมทั้งหมดในอนาคตอันใกล้ แต่ในบางแง่ความคิดนั้นก็เป็นการปลดปล่อย และฉันจะต้องรับมือกับการจูงใจวัยรุ่นให้เรียนที่บ้าน และกับนักศึกษาวิทยาลัยขี้รำคาญสองคนที่ถูกบังคับให้กลับบ้าน ในสัปดาห์แรกฉันไม่ได้ทำอะไรเลยแม้ว่าจะมีอิสระที่จะทำอะไรก็ได้
ในตอนแรกฉันรู้สึกหงุดหงิดกับการดำเนินการของรัฐบาลที่ดำเนินไป
อย่างเชื่องช้า เนื่องจากฉันรีเฟรชข้อมูลที่ไม่เพียงพออย่างต่อเนื่องเกี่ยวกับการติดเชื้อที่เพิ่มขึ้น
แล้วยังตื่นตระหนกว่าการกระทำเหล่านั้นไม่พอ การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจเป็นประวัติการณ์ ตลาดหุ้นหมุนวนและสั่นคลอนไปตามความกลัวและแรงจูงใจอื่น ๆ ที่พวกเราไม่มีใครเข้าใจได้ สิ่งที่ชัดเจนคือถ้าฉันอยู่บ้าน คนอื่นๆ ส่วนใหญ่ก็เช่นกัน
นั่นจะทำให้ร้านว่างเปล่า โรงงานปิด และบริการไม่จำเป็น ธุรกิจส่วนใหญ่พึ่งพากระแสเงินสดเพื่อให้สิ่งต่าง ๆ ดำเนินต่อไป และแน่นอนว่าเงินสดจะหยุดไหล แม้ว่าจะมีแนวทางปฏิบัติเกี่ยวกับโรคระบาดทางสาธารณสุขที่ตามมาด้วยระดับการปฏิบัติตามที่แตกต่างกันไป แต่ก็ไม่มีแนวทางทางเศรษฐกิจสำหรับเรื่องนี้
ตามความรู้ของฉัน ไม่มีใครเขียนบทความเกี่ยวกับการปิดระบบเศรษฐกิจแล้วเริ่มต้นใหม่อีกครั้งในเวลาที่ไม่ได้ระบุ ในความคิดของฉัน การเปรียบเทียบก็คือเราจะต้องหยุดสิ่งต่างๆ ชั่วคราว
เราปิดเศรษฐกิจส่วนใหญ่อย่างมีความสุขทุกวันคริสต์มาสและไม่มีใครกรีดร้องว่า “ภาวะซึมเศร้า” วิธีที่ง่ายที่สุดในการทำเช่นนี้คือการชะลอการชำระบิลโดยไม่มีผล
ฉันคิดวิธีที่จะทำเช่นนั้นได้: การค้ำประกันเงินกู้ เงินอุดหนุนค่าจ้าง การจ่ายเงินสดโดยตรง การเลื่อนการชำระหนี้และการยึดสังหาริมทรัพย์
ฉันเริ่มเขียนความคิดของฉันราวกับว่ามันเป็นต้นฉบับและลึกซึ้ง แล้วฉันก็เห็นเพื่อนร่วมงานเศรษฐศาสตร์ของฉันทุกคนทำสิ่งเดียวกัน ทุกคนได้ข้อสรุปเดียวกันพร้อมกัน Playbook ใหม่ได้รับการคิดค้นพร้อมกันทั่วโลก มีการใช้จ่ายเงินหลายล้านดอลลาร์ แต่เห็นได้ชัดว่าผู้ที่ไม่ใช่นักเศรษฐศาสตร์รู้สึกตะลึงงัน
นักเศรษฐศาสตร์ไม่ได้เตือนมาหลายปีเกี่ยวกับอันตรายของการขาดดุล
หรือไม่? ลูกของเราจะจ่ายสำหรับสิ่งนี้หรือไม่? และแผนคืออะไร? สิ่งนี้จะกินเวลานานแค่ไหนและเราแน่ใจแค่ไหนว่าจะทำให้สิ่งต่าง ๆ กลับมาเป็นปกติได้?
เช่นเดียวกับเจ้าหน้าที่สาธารณสุขที่ต้องอธิบายรายละเอียดมากขึ้นว่าเกิดอะไรขึ้นกับ COVID-19 นักเศรษฐศาสตร์จำเป็นต้องอธิบายว่าพวกเขากำลังคิดอะไรอยู่เมื่อพวกเขาดำเนินการตามขั้นตอนที่ผิดปกติและพิเศษดังกล่าว
หนึ่งสัปดาห์ในความโดดเดี่ยวของฉัน ฉันตัดสินใจว่าจะเขียนหนังสือ โดยจะครอบคลุมประเด็นทางเศรษฐกิจ ปริศนาและความขัดแย้งทั้งหมดที่เกิดขึ้น มันจะนำสิ่งที่เรารู้มารวมกับสิ่งที่เราไม่รู้และพยายามช่วยให้ผู้คนประมวลผลสิ่งที่เกิดขึ้น
แผนของฉันคือเขียน 10 บท – หนึ่งบทต่อวัน – แล้วตีพิมพ์ ในแง่ของขั้นตอนสุดท้ายนั้น ฉันสามารถเผยแพร่ด้วยตนเองได้ แต่ด้วยความเร็วในการทำงาน ฉันจึงไม่มั่นใจว่าฉันจะไม่พลาดสิ่งต่างๆ มันจะต้องมีการตรวจสอบโดยเพื่อน
สำนักพิมพ์วิชาการส่วนใหญ่ทำงานช้า แต่ฉันติดต่อ MIT Press และถามว่าพวกเขาสามารถทำสิ่งที่แตกต่างออกไปได้ไหม พวกเขาเข้ามาด้วยวิธีที่ฉันไม่คาดคิด
ปรากฎว่า MIT Press ได้ร่วมมือกับ MIT Media Lab บนแพลตฟอร์มชื่อPubPub เมื่อเร็วๆ นี้ มันถูกสร้างขึ้นเพื่อให้แสดงความคิดเห็นและตรวจสอบสาธารณะ แผนคือให้ฉันเขียนหนังสือและหลังจากการตรวจทานโดยกองบรรณาธิการแล้ว ให้โพสต์เนื้อหาทั้งหมดไปที่ PubPub เพื่อให้สาธารณชนวิจารณ์อย่างเปิดเผย
มันถูกโพสต์เมื่อวันที่ 7 เมษายนเพียง 19 วันหลังจากที่ฉันมีความคิดที่จะเขียนหนังสือเป็นครั้งแรก
มีเพียง 8 บท แต่ยาวกว่าที่ฉันคาดไว้ – ทั้งหมด 30,000 คำ คุณสามารถดูเวอร์ชันนั้นได้ที่นี่
จากนั้น MIT Press ก็ส่งไปให้เพื่อนร่วมงานวิจารณ์ ซึ่งพวกเขาผลักดันให้ส่งความคิดเห็นกลับภายในหนึ่งสัปดาห์
ระหว่างนี้ก็เขียนไปเรื่อยๆ สิ่งต่าง ๆ พัฒนาไปอย่างรวดเร็ว วิกฤตยิ่งกว่านั้น การวิจัยทางเศรษฐกิจกำลังหลั่งไหลเข้ามาในขณะที่นักเศรษฐศาสตร์จากทั่วโลกหันเหความสนใจจากสิ่งที่พวกเขาเคยทำมาไปสู่การวิจัยแง่มุมต่างๆ ของวิกฤต
ในท้ายที่สุด ฉันเดาว่า 80% ของการอ้างอิงในหนังสือเล่มนี้มาจากสองเดือนในหนึ่งปี – มีนาคมและเมษายน 2020!
สุดท้าย ฉันต้องรวมความคิดเห็นมากมายจากการตรวจสอบแบบเปิดและแบบเพียร์ แบบแรก (ความคิดเห็นสาธารณะ) มีรายละเอียดและมีประโยชน์มากกว่าแบบหลัง (ความคิดเห็นจากเพื่อน) ซึ่งก่อให้เกิดปัญหาในอนาคต
ในที่สุด วันที่ 22 เมษายน (ก่อนกำหนดหนึ่งสัปดาห์) หนังสือของฉันฉบับอิเล็กทรอนิกส์ก็ได้รับการเผยแพร่ทั่วโลก
มีความยาว 40,000 คำและหวังว่าจะยังคงเกี่ยวข้องต่อไปอีกสองสามเดือน มีขายที่นี่
